گلگیر عمدتاً برای مقاومت در برابر نیروی ضربه کشتی هنگام پهلوگیری کشتی، خروج از اسکله و سایر اشکال (مانند زمانی که کشتی به بکسل بسته می شود) را تحمل می کند و آن را به ساختار بدنه یک منطقه بزرگتر منتقل می کند.گلگیرهای چوبی اثر بافری دارند.اگرچه گلگیرهای فولادی اثر بافری ضعیفی دارند، اما از استحکام بهتری برخوردارند و می‌توانند در بخش تیر بدنه قرار گیرند (مقاومت جوش باید تضمین شود).به خصوص برای بارج های عرشه باز بزرگ، آنها می توانند عرشه را جبران کنند. کمبود سطح مقطع موثر برای استحکام طولی مساعد است.مواد فولادی را نمی توان برای گلگیر کشتی های نفت کش و نفت کش های کوچک استفاده کرد.
شناورهای بزرگ دریایی معمولاً گلگیر ندارند.قایق های رودخانه ای، قایق های کار، گلگیرهای دائمی دو مسیره که یکی از آنها در عرشه فوقانی و دیگری کمی بالاتر از خط آبی طراحی شده قرار دارد.